Als we het over ouderen hebben, denken we vaak aan aftakeling, afhankelijkheid en kwetsbaarheid. Ouderen worden geassocieerd met ziekten en beperkingen, verlieservaringen en eenzaamheid.

Dit beeld van ouderen heeft ook invloed op het zelfbeeld van de ouderen zelf. Veel ouderen hebben het gevoel er niet meer bij te horen: omdat ze niet meer ten volle mee kunnen doen aan het sociale leven, geen maatschappelijke rol meer vervullen, er niet meer toe doen, of zelfs overbodig zijn.

Dit boek laat het tegendeel zien. Het maakt duidelijk dat we veel van ouderen kunnen leren, dat ze kennis hebben over hun leven, die ook voor anderen waardevol kan zijn. Hun levenslessen bevatten een schat aan wijsheden, maar die wijsheden liggen niet meteen aan de oppervlakte. We moeten er moeite voor doen om de levenslessen van ouderen boven tafel te krijgen. We moeten het aandurven om ouderen echt te ontmoeten, om oprechte aandacht te hebben, zodat ze bereid zijn om hun lessen met ons te delen.

Ouderen hebben geleerd dat het leven geen duidelijk begin en einde heeft, maar dat het geleefd en doorleefd moet worden. Terugkijkend op hun leven, proberen ze de gebeurtenissen in hun leven te duiden. Ze kijken terug op de keuzes die ze hebben gemaakt, op de wegen die ze zijn ingeslagen, en op de lessen die ze daarbij hebben geleerd. Die lessen zijn niet alleen voor henzelf van belang. Ook wíj kunnen leren van die levenslessen. De kennis die ouderen over hun eigen geleefde leven hebben, hun levenservaringen, helpen ons bij het kiezen van ons levenspad.

Ouderen zijn graag bereid om de verhalen en ervaringen uit hun leven te delen, met anderen die veilig en vertrouwd zijn, die oprechte belangstelling hebben voor hun levensverhaal. De basis van dat vertrouwen is de fundamentele menselijke behoefte aan sociale verbondenheid, de behoefte aan contact en verbinding met anderen; aan liefde, vriendschap en zorgzaamheid.

Liesbeth Beekveld heeft begrepen waar het bij ouderen om gaat. In dit boek brengt ze de intimiteit van het ontmoeten, het vertrouwen, het geraakt worden, tot uitdrukking in de foto’s van handen met daarin een bloem. Ze laat zien welke betekenis ouderen in de wereld hebben en maakt hun doorleefde kennis zichtbaar en voelbaar. Ze praat met ouderen over het gezin waarin ze zijn opgegroeid, over dromen die ze hebben of hadden, over levenslust en levensplezier. Zij gelooft dat er wijsheid leeft in ouderen en dat het belangrijk is om hun levenslessen in de wereld te brengen. Dat is haar missie met het boek. Het boek is een verzameling van doorleefde kennis over echte levens, met een kracht die ons beweegt en iets in beweging zet. Een kracht die doorwerkt in volgende generaties.

Anja Machielse