Nederland kent een substantieel aantal mensen die vereenzaamd zijn of in een sociaal isolement leven. Mensen die letterlijk en figuurlijk buiten de samenleving staan. Omdat ze het gevoel hebben niet te passen in de samenleving en niet mee willen doen aan de ‘ratrace’, of de sociale druk in de samenleving te zwaar vinden, en zich verloren of verlaten voelen. Ze zijn afgehaakt omdat ze niet mee willen doen, of afgevallen omdat ze niet mee kunnen doen aan het sociale en maatschappelijke leven.
In het overheidsbeleid worden eenzaamheid en sociaal isolement vooral geframed in individuele termen, terwijl er nauwelijks aandacht is voor de sociale omgeving. Anja Machielse laat zien welke factoren op het samenlevingsniveau van belang zijn voor een goed begrip van eenzaamheid en sociaal isolement. Zij betoogt dat het concept ‘weerbaarheid’ een verbinding kan leggen tussen het individuele leven en het leven in de samenleving.