Sinds de invoering van de Wmo wordt steeds duidelijker dat speciale aandacht en zorg nodig is voor sociaal kwetsbare burgers die niet voldoen aan het profiel van de zelfredzame assertieve burger. Zij hebben problemen op verschillende leefgebieden en beschikken vaak niet over een netwerk dat de nodige ondersteuning kan bieden. Voor hen zijn eigen kracht en eigen verantwoordelijkheid nauwelijks van toepassing. Gemeenten zien zich dan ook voor de vraag gesteld hoe zij de noodzakelijke ondersteuning voor deze burgers gaan organiseren en welke rollen formele en informele hulpverleners daarbij kunnen vervullen.

Dit advies biedt handvatten voor het ontwikkelen van een gemeenschappelijke visie op de hulp aan sociaal kwetsbare burgers bij gemeenten, uitvoerende organisaties en vrijwilligersorganisaties. Het is gebaseerd op een literatuur- en bronnenstudie en op interviews met vertegenwoordigers van zes concrete praktijken in Nederland waarin integraal word samengewerkt bij de signalering en hulpverlening aan sociaal kwetsbare burgers. Het advies is bedoeld voor beleidsambtenaren, professionele organisaties voor welzijn en maatschappelijke dienstverlening en vrijwilligersorganisaties die betrokken zijn bij de inrichting van adequate samenwerkingsvormen tussen formele en informele partijen.