Signaleren is een cruciaal onderdeel in de aanpak van sociaal isolement. In de huidige samenleving wordt verwacht dat individuele burgers bij problemen terugvallen op hulp vanuit hun sociale netwerk. Dit maakt het vroegtijdig signaleren van kwetsbare burgers bij wie zo’n sociaal vangnet ontbreekt steeds belangrijker. Maar signaleren gaat niet vanzelf. De complexiteit en onzichtbaarheid van de problematiek maken het lastig om sociaal geïsoleerden te vinden, de aard en ernst van het sociaal isolement te herkennen en de juiste hulpverlening in te schakelen.
Dit onderzoek biedt inzicht in de mogelijkheden en knelpunten bij het signaleren van sociaal isolement door lokale signaleerders. Daarbij komen verschillende thema’s aan bod, waaronder: begripskennis en visie, motivatie, doelgroepafbakening, vindplaatsen, relevante signalen, vraagverheldering en opvang van meldingen. Het signaleren wordt bekeken tegen de achtergrond van de begrippen ‘handelingsverlegenheid’ en ‘moraliserend hulpverlenen’. Aan de hand van deze begrippen wordt duidelijk gemaakt hoe het signaleren van sociaal isolement kan worden verbeterd.