De hulpverlening aan sociaal geïsoleerden is vaak intensief en tijdrovend omdat een groot deel van hen structurele ondersteuning nodig heeft. Om deze reden hebben welzijnsorganisaties behoefte aan geschikte vrijwilligers die bepaalde taken van beroepskrachten kunnen overnemen of aanvullende hulp kunnen bieden. De inzet van vrijwilligers voor de meest kwetsbare groep, bij wie het sociaal isolement structureel is geworden, staat echter nog in de kinderschoenen. Het gaat hier om personen met complexe problematiek, bij wie de verandermogelijkheden gering zijn omdat het isolement al vele jaren bestaat. Voor deze doelgroep zijn vrijwilligers nodig die over specifieke kwaliteiten en competenties beschikken.

Dit onderzoek laat zien hoe de inzet van vrijwilligers bij deze kwetsbare personen vorm kan krijgen, rekening houdend met de specifieke kenmerken van de doelgroep. Een belangrijke conclusie is dat de inzet van een vrijwilliger bij structureel sociaal isolement alleen succesvol kan zijn, als de betrokken professional in staat is zowel een band op te bouwen met de sociaal geïsoleerde persoon zelf, als met de betrokken vrijwilliger.