Sociaal isolement is een onderwerp dat veel vragen oproept. Waarom leven steeds meer mensen in een isolement? Is dat een bewuste keuze, is er sprake van persoonlijk onvermogen of zijn er maatschappelijke oorzaken aan te wijzen?
In dit boek wordt een theorie over sociaal isolement ontwikkeld die inzicht biedt in het ontstaan en het voortbestaan van sociaal isolement en in de mogelijkheden die er zijn om sociaal isolement op te heffen, tegen te gaan of te verminderen. Daarbij wordt sociaal isolement nadrukkelijk in de maatschappelijke context van de hedendaagse samenleving geplaatst. Centraal staat de complexe wisselwerking tussen persoonlijke eigenschappen en omstandigheden van sociaal geïsoleerden enerzijds en structurele maatschappelijke veranderingen anderzijds.
De theorie is gebaseerd op de ervaringen van sociaal geïsoleerden zelf. Daarnaast is gebruik gemaakt van theoretische begrippen uit de structuratietheorie en de theorie van de risicomaatschappij. De verbinding van theoretische inzichten met de ervaringskennis van sociaal geïsoleerden resulteert in een praktisch bruikbare typologie waarin de mogelijkheden voor de (re)integratie van sociaal geïsoleerden tot uitdrukking komen.